Szanowni Państwo,
wiadomo, że członów inicjalnych rozpoczynających się od: w związku z…, pomimo…, dzięki…, z uwagi na… itp. nie należy oddzielać przecinkami. A czy trzeba lub należy robić to, gdy umieszczone są one w środku zdania? Przykład: Pochodzące z elektrowni ciepło(,) z uwagi na wysokie normy dotyczące [lub: dzięki wysokim normom(…)] produkcji(,) jest ogrzewaniem przyjaznym dla środowiska. Czy jest to może uzależnione od długości całego zdania?

Z wyrazami szacunku
K.Z.

Czy pomimo tego, że wyraz kakao jest wyrazem nieodmiennym, istnieje w dopełniaczu liczby pojedynczej forma kakaa?

Witam. Z jakiego języka pochodzi słowo krom 'z wyjątkiem, oprócz'? Czy to samo znaczenie jest w kontekście cytatu z Iliady (przekład Ksewerego Dmochowskiego): „(…)Tak się i możnie miasta Pryjama ocali,/ I Atryd żonę weźmie krom wszelkiej zatargi” (księga czwarta)?

Za użycie słowa kurde moje dziecko otrzymało uwagę do dzienniczka. Pomimo iż słowo to jest mi znane, nie sądziłem, że jest to wulgaryzm. Nie zastanawiałem się też nad jego znaczeniem i teraz nie wiem, jak mam postąpić. Proszę o możliwie obszerne wyjaśnienia dotyczące słowa kurde.

Kiedy pisać MIMO TO, a kiedy MIMO TEGO?

Czy pisząc list gratulacyjny i opatrując go mottem (cytatem), należy postawić na końcu kropkę. Np. „Śpieszmy się kochać ludzi…” czy „Śpieszmy się…”.
Bardzo proszę o wyjaśnienie i z góry dziękuję.

Szanowni Państwo,
mam wątpliwości interpunkcyjne co do zdań: Zrobić – zrobię, tylko nie wiem kiedy, Gdy przyjadę, pójdę do biblioteki(,) i tam mnie znajdziesz.
W pierwszym myślnik wydaje mi się najlepszym rozwiązaniem, w drugim nie jestem pewien. Gdyby zmienić szyk, tak żeby zdanie podrzędne Gdy przyjadę znalazło się na drugim miejscu, nie byłoby wątpliwości, że trzeba je obustronnie oddzielić przecinkiem. A co w takiej wersji?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
dlaczego w języku polskim słowa nieustanny i nieustający są synonimem wyrazu ustawiczny? Wszystkie trzy przykłady pochodzą od czasownika ustawać, ale dwa pierwsze posiadają człon przeczący, a ostatni – nie, pomimo że każdy z nich znaczy to samo. Jak wykształciła się ta nieregularność?
Z góry dziękuję za wyjaśnienie tej kwestii.

Dzień dobry!
Interesują mnie formy deminutywno-pluralne oczęta, nożęta, nóżęta, rączęta. Wiem, że są używane co najmniej od czasu A. Mickiewicza, ale w Gramatyce współczesnego języka polskiego (1984) nie ma o nich ani słowa. Czy dobrze rozumiem, że:
(1) o innych częściach ciała, oprócz tych trzech, może się mówić w ten sposób (np. uszęta) tylko żartem lub żargonowo?
(2) te trzy też nie mają ani liczby pojedynczej (*oczę, *rączę), ani syngulatywu-deminutywu (*rączątko), znowu pomimo jakiejś samowoli (oczątko?, l.mn. oczątka?, które spotkałem kilka raz w Sieci)?
Ostatnie pytanie: czy są używane te formy jedynie, gdy mówimy z dziećmi lub o dzieciach albo również np. o kobietach?
Dziękuję!
Ivan A. Derzhanski
Bułgarska Akademia nauk

Czy dopuszczalne jest stosowanie oboczności składniowych dla pytania o cenę towaru? Często słyszymy na ile to pan ma?, po ile to pan ma? czy za ile to pan ma? Czy pomimo bazarowego obycia zwrotów można wszystkie z nich uznać za zgodne z normą? A które z nich są zgodne z zasadą kultury językowej (perfekcjonizmu lub puryzmu)?